Tesirsiz Parçalar 51..

Yatağını şaşıran bir ırmak
Önce göl olur, sonra yok...
-Doğanın kanunu-
Gördüm
omurgasının üstünden
araba geçmiş bir kedinin
acıdan bağıramamasını
-Avaz avaz bağırdım-
Bir sıkıntısı olduğunda güneşin
daha doğmadan fark ettim.
Yağmura bulalı toprak kokusunu
ilk ben çektim içime
-Siz, hepiniz uyuyordunuz o saatlerde-

Ömrümü zaman ayıramayacağınız işlerle geçirdim
Dolayısıyla sizin önemsediğiniz işler için de benim zamanım kalmadı
Böyle böyle birbirimizi önemsememeyi öğrendik.
İnsanlardan en çok çocukları
Hayvanlardan da atları sevdim.
Ve çocuklar hariç
Sevmediğim hayvanları bile
çoğunuzdan daha yakın buldum kendime.
İnsanları sevemedim
tabi kimse bunu mesele yapmadı.
Hepinize karşı tektim
ve elbette şansım çok azdı.
Ben bu savaşı altı yedi yaşlarımda kaybettim.
Yapacak bir şey yoktu, kitaplara sarıldım...

Kırgın değilim hiçbirinize
Dedim ya ben zaten çoğunuzu sevemedim
-Kim bilir belki de bu yüzden insan olmanın gereklerinin çoğunu yerine getiremedim-
Öfkem aklımın bir adım önünde oldu hep
-Size değil sadece öfkem, en başta kendime-
Ödenmesi gereken ne bedel varsa peşin peşin ödeyip
Aranıza karışmaktan vazgeçtim...