221.
Yirmi yıl önce dünyayı değiştirebileceğimi zannederdim. On yıl önce dünyanın buna değmeyeceğine, çevremi ve kendimi değiştirmemin yeterli olacağına inandım. Bir kaç yıl önce de iyice hedef küçültüp, sadece kendimi değiştirebilmek için harcamaya başladım bütün enerjimi..
Şimdi ise çoraplarımı değiştirmeye bile üşeniyorum. Bok yesin her şey değişir diyen filozof. Ne dünya, ne insanlar, ne çekilen acılar değişiyor. Sadece rüya görüyor ve umutsuzca uyanacağımız anı bekliyoruz..
Bir meyhane sandalyesi ya da onkoloji kliniği ya da rahat ev yatağı, ne fark eder? O kadar uzak ki aslında herkes herkese, yan yana olsak bile dokunamıyoruz birbirimize..
Bunu sanırım ben de yeni yeni fark ediyorum. Ama sorun şu ki kendimizi değiştirmek anlamsızlaştı.
YanıtlaSilİnsanlar twitter'a banyoda girmeye başlayınca asosyallik iyice arttı ne yazık ki... Sanattan, şiirden ve hikayelerden hoşlanıyorsanız Kafa Dergi'ye ve Ters Düz'e yorumlarınızla beklerim. :)
YanıtlaSil