Tesirsiz Parçalar 141..

141.

Biliyor musun Gölge, hala kızgın bana.

 "Neden kızgın olsun?"

Olanlar için herhalde. Bana korkak dedi. Beş para etmeyen ödleğin teki olduğumu söyledi ve gitti?

"Değil miydin peki?"

Değildim. Ya da öyle sanıyordum. Şu an hiçbir şeyden emin değilim.

 "Hem sen o gitti dememiş miydin, neden seni suçlasın ki? Gidenler üzüntülerini sunar, kalanlar da teessüflerini. Kızmak kalanın hakkı, bir tür teselli ikramiyesi gibi yani."

Ne hakkı hukuku allah aşkına. Hem gitti, hem de kızdı işte. Kızarak gitti. Giderken kızdı. Kızdığı için gitti. Hatta gittiği için kızmış bile olabilir.

"Saçmalama!"

 Belki de hiçbir şey yapamadığım için kızdı bana. Gitmesine izin verdiğim için kızdı belki. Ama nasıl yapabilirdim, her şey o kadar zamasızdı ki. Anlatamadım derdimi, o da korkak olduğumu zannetti ve gitti.

"Haklıymış"

Haklıydı evet, ben haksızdım haklısın. O haklı, sen de haklısın, her şeyde olduğu gibi bunda da bir tek ben haksızım.

"Düzeltemez misin peki?"

İroni diye bir şey duymadın mı sen hiç?

"Düzeltemez misin dedim sen beni duymadın mı asıl?"

 Bilmiyorum Gölge, hiçbir şey bilmiyorum.

"Olan olmuş artık bari bu kez akıllı ol, korkaklık etme"

Yapma şunu, bari sen  korkak deme bana.

"Değil misin?"

Evet galiba korkağım. Galiba.. Tamam galiba falan değil,  korkuyorum Gölge, korkuyorum. Ondan korkuyorum, kendimden korkuyorum, senden bile  korkuyorum. En çok da olamayacaklardan korkuyorum, olacaklardan değil. Güzel şeyler olsun istiyorum, çok güzel şeyler. Ama her işte olduğu gibi elime yüzüme bulaştırmaktan korkuyorum. Kendimi anlatamamaktan korkuyorum, keşke düşünce hızıyla konuşabilsem. Düşündüklerimi bir bilebilse o zaman hak verecek bana ama düşündüklerimi anlatamamaktan korkuyorum. Yardım et bana Gölge, çok korkuyorum..