Zikirli Şiir..

Bilmiyorum bu,
kıvrılan saçlarım gibi kırılan kalbimi
düzeltme çabası belki de..
Mübarek bir ayet okur gibi huşuyla sevdim seni.
Ve gözlerinin içine bakmak,
ruhuma epeyce sevap katan bir sünnetti.
Adını unutmuş bir pagandım seni tanımadan önce.
Adam oldum, adım oldu.. sen bana adım attıkça.
Şeyhinin önünde kayıtsızca diz çöken derviş gibi sevdim seni.
Diz kapağının eteklerinde doruklarına ulaştığım zikir,
kimselerin anlamayacağı ibadet teslimiyetiydi..


Gittiğin günden beri içimde hicret telaşı.
'Şeb-i arus' yakın diyor unuttuğun büstiyer.
Oldum, erdim, arındım, bıraktığın ben değilim.
Yakıp gittiğin ateş dudaklarıma vuruyor..
Sırtımda Resulullah'ın hırkası,
elimde Musa'nın asası
kulaklarımda sesin.
Gel diyor.
Geliyorum bu,
varlığımı varlığında yok edecek,
iltica çabası belki de..



Huzursuz Şiir..

Huzursuzum yine..
İçimin derinliklerinde
elimle ulaşamadığım bir yerler kaşınıyor.
Kötü yaşanmış bir hayatın tek güzel tarafı
çıkardığımız derslerdir ya hani.
Ben o derslerin hepsinden kaldım.
Şikayet edemeyecek kadar yorgunum.
Ki aslında şikayet edecek bir şey de kalmadı.
İddialı lafların arkasına saklanamayacak kadar büyüdüm
ve mağlubiyetin soylu ya da soysuz olamayacağını,
mağlubiyetin sadece mağlubiyet olduğunu öğrendim.
Mağlup oldum ve kabullendim.
Ne bir beklentim var artık,
ne hırsım,
ne de kimseye sitemim..
Ama işte soyut bir korku çörekleniyor zaman zaman ruhuma.
içimin derinliklerinde
elimle ulaşamadığım bir yerler kaşınıyor..