ECELİ GELMİŞ BİR UMUT

Karşıdan karşıya geçerken caddede
yeşil ışık yansa bile
sen elimden tutmadıkça
kendimi güvende hissetmiyorum
Anne, kendimle ne yapacağımı hiç bilmiyorum

Aslanlı belgesellerde ceylan gibi şaşkınım
dehşetli pençeleri inerken sırtıma hayatın
eceli gelmiş bir umutla etrafta seni arıyorum
Anne, çok mu çabuk büyüdüm ben?

Gidelim mi buradan anne bilmediğimiz bir şehre
hapları arkamızda bırakalım, babamı ve kardeşlerimi
iki göz bir yer tutarız ben sana bakarım, sen bana
Anne, beraber alalım mı iç acılarımızın toplamını?

Bakıyorum da bazen aynaya yanlışlıkla
en az seninkiler kadar kar var benim de saçlarımda
seninkiler benim eserim, her telinde emeğim var
keşke kızsaydın bana, oğluna, hayırsızına

Unutmuşum bak
söylesene anne, en son ne zaman okşadın saçlarımı?