118.
Kalktı. Kalkmasa da olurdu. Yatağından yirmi gün bile çıkmasa ailesinden başka kimse fark etmezdi. Başka kimse için fark etmezdi. Yokluğuyla herhangi bir fark yaratamayacak kadar şeffaftı sanki. Kitaplığına doğru yürüdü. Yabancı'ya uzandı eli, sonra Dönüşüm'e. Gülümseyerek vazgeçti. Tekrar yattı. Yatmasa da olurdu. Yatağına yirmi gün bile uğramasa ailesi dahil kimse fark etmezdi. Farkındaydı olup biten her şeyin. Gülümsemekten vazgeçti. Geçti..
119.
Önyargılarınıza sahip çıkın. Bir önyargının tamamen yerleşebilmesi için bazen yıllarca beklemeniz gerekebilir. Lüzumsuz empati çabalarına girip, saçma sapan kişisel gelişim kitaplarından araklama anlayış, sevgi, pozitif bakış vs. zırvalarına kanarak güzelim önyargılarınızı harcamayın.. Önyargı tedbir demektir, sıkı sıkı sarıldığınız önyargılarınızın sizi lüzumsuz insanlarla haşır neşir olma derdinden kurtarabileceğini unutmayın..
120.
Çıldırmış sıcak yüzünden erimek üzere olan bir asfalta yapışıp kalan sakız eriyiği gibi hissedersin bazen kendini. Babasının sünnet düğününe katılmak zorunda kalan ergen çaresizliğiyle boş boş bakarsın sağa sola. İmkanlar etrafında fır döner aslında ama sen kıçını bile kaldırmaya üşenirsin. Böyle anlarda zaman geçmez, anlar ve anlar vardır ve anların arasında anlamsız boşluklar.. Anlatmak istersin, kimseler anlamaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder