Rötarlı Şiir..

"Ne senin güldüğün var ne de beni
Daha geniş bir salona aldılar.."

Rötarlı Şiir

Uzanayım iyi eğitimli bir karyolaya
Sonra yıllar geçsin, sonra sen yok ol
Uyanayım sonra olmadığın bir istasyonda
Rötar yapmış tüm trenler gölgemden geçsin
O biçim kadınlarla hiç susmadan konuşayım
Bir güç gelsin bana bir kuvvet
İltihaplanmış bütün viyadükleri iyileştireyim
Engel olayım kompartımanlarda uykusuz babaların
Çocuklara bağırmasına
Cevapsız tüm mektupların cevaplarını yazayım
Onarayım kasaba istasyonlarındaki bozuk duvar saatlerini
Sen aslında rüya ol, kondüktörlere anlatayım..

Uzanayım yayları kırık bir karyolaya
Yanı başımda raylar uzansın
Dünyanın bütün makinistleri birleşip
Bilmediğim dillerde şarkılar söylesin
Kapatayım gözlerimi usulca
Öksüz çocukları gezdiren trenleri seveyim

Uzanayım koğuşun ortasındaki karyolaya
Ziyaretçi defterinde yazmasın ismin
Son seferine çıkan bir trene bin ve git
Doktor beni alkolle yıkasın
Kalmasın tenimde izin..